پرتوهای I و H-beam هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند. تیرهای I از نظر مقاومت فشاری و پایداری برجسته هستند، در حالی که تیرهای H از نظر مقاومت خمشی و راندمان مقطعی مزیت بیشتری دارند.
I-beamsاعم از معمولی یا سبک، دارای ابعاد مقطع نسبتاً بلند و باریکی هستند، بنابراین ممان اینرسی دو آستین اصلی سطح مقطع کاملاً متفاوت است. بنابراین، آنها معمولاً فقط می توانند مستقیماً برای اعضایی که در صفحه وب خم شده اند یا برای تشکیل اعضای باربر از نوع شبکه استفاده شوند. برای اعضای فشرده محوری یا اعضایی که عمود بر صفحه وب خم شده اند مناسب نیست، که دامنه کاربرد آن را بسیار محدود می کند.
پرتوهای Hپروفیل های مقطعی کارآمد و مقرون به صرفه هستند (سایر پروفیل ها عبارتند از فولاد دیواره نازک خمیده سرد، صفحات فولادی موجدار و غیره). با توجه به شکل مقطع معقول آنها، آنها می توانند فولاد را کارآمدتر کنند و ظرفیت باربری خود را بهبود بخشند. بر خلاف تیرهای I معمولی، فلنج های تیرهای H گشاد می شوند و سطوح داخلی و خارجی معمولاً موازی هستند که اتصال با سایر قطعات با پیچ و مهره های با مقاومت بالا را آسان می کند. اندازه آن یک سری معقول را تشکیل می دهد و مدل ها کامل هستند که برای طراحی و انتخاب مناسب است.
فلنج های فولادی H شکل دارای ضخامت مساوی با بخش های نورد شده و بخش های ترکیبی متشکل از سه صفحه جوش داده شده به هم هستند. تیرهای I همه بخش های نورد شده هستند. به دلیل تکنولوژی ضعیف تولید، لبه داخلی فلنج شیب 1:10 دارد. نورد فولاد H شکل با تیرهای I معمولی که فقط از یک مجموعه غلتک افقی استفاده می کنند متفاوت است. از آنجایی که فلنج های آن پهن است و شیب ندارد (یا شیب آن بسیار کم است)، باید همزمان یک سری غلتک عمودی برای نورد اضافه شود. بنابراین فرآیند نورد و تجهیزات آن نسبت به کارخانه های نورد معمولی پیچیده تر است. حداکثر ارتفاع فولاد H شکل نورد شده قابل تولید در چین 800 میلی متر است. اگر بیش از این باشد، فقط می تواند یک بخش ترکیبی جوش داده شده باشد.
