فولاد ماده مهمی است که به طور گسترده در زمینه های مختلف مورد استفاده قرار می گیرد. خصوصیات آن و استفاده های آن تا حد زیادی به ترکیب آن بستگی دارد. اجزای اصلی فولاد شامل آهن ، کربن و سایر عناصر آلیاژ است.
آهن جزء اصلی فولاد است و ساختار اساسی و استحکام مواد را ارائه می دهد. میزان کربن در فولاد نقش مهمی در عملکرد آن دارد. کمصفحات فولادی کربن(معمولاً کمتر از 0.25 ٪ محتوای کربن) از چقرمگی و جوشکاری خوبی برخوردار هستند و اغلب برای تولید محصولاتی مانند صفحات نازک و سیم های فولادی که نیاز به شکل گیری خوبی دارند ، استفاده می شود. واسطهصفحات فولادی کربن(میزان کربن بین 0.25 ٪ - 0.60 ٪) تعادل بین استحکام و چقرمگی را ایجاد کرده و برای تولید قطعات مکانیکی مانند چرخ دنده ها و شفت ها مناسب است. عالیصفحات فولادی کربن(میزان کربن بیش از 0.60 ٪) از سختی بالایی برخوردار است اما چقرمگی نسبتاً کم دارد و اغلب برای تولید قطعاتی که نیاز به سختی بالایی دارند ، مانند چاقو و چشمه استفاده می شود.
علاوه بر کربن ، سایر عناصر آلیاژ نیز می توانند به طور قابل توجهی خواص فولاد را تغییر دهند. به عنوان مثال ، کروم می تواند مقاومت در برابر خوردگی فولاد را بهبود بخشد و آن را به عنوان مؤلفه مهمی از فولاد ضد زنگ تبدیل کند. نیکل می تواند مقاومت و مقاومت در برابر خوردگی فولاد را افزایش دهد و اغلب برای تولید فولاد ضد زنگ با کیفیت بالا و فولاد مقاوم در برابر گرما استفاده می شود. منگنز به بهبود استحکام و مقاومت سایش فولاد کمک می کند.
کمصفحات فولادی کربنبه دلیل کم بودن میزان کربن و درجه پایین سخت شدن کار ، فرآیند سرماخوردگی نسبتاً آسان است ، مانند نقاشی سرد و نورد سرد. از طرف دیگر ، فولاد کربن بالا به دلیل سختی زیاد به گرما و نیروی بیشتری در طول پردازش نیاز دارد و معمولاً روشهای پردازش داغ مانند نورد داغ و جعل را اتخاذ می کند.
به طور خلاصه ، درک عمیقی از ترکیبصفحات فولادی کربنو تأثیر آنها بر روشهای عملکرد و پردازش برای انتخاب منطقی و استفاده از مواد فولادی و همچنین بهینه سازی فرآیند تولید مواد از اهمیت بالایی برخوردار است.
